کم کاری تیروئید چه بلایی سرتان می آورد؟

زلیخا معززی از افزایش وزن ، قاعدگی نامنظم، کندشدن ضربان قلب، افسردگی ، تضعیف حافظه کم پشتی موها، گرفتگی صدا، ضعف عضلانی، افزایش سطح کلسترول خون، درد و سفتی عضلات، درد یا تورم در مفاصل در صورت عدم درمان کم کاری تیروئید خبر داد.

وی گفت: تیروئید بر تمام جنبه های سوخت و ساز بدن و کنترل عملکردهای حیاتی مانند دمای بدن و ضربان قلب تاثیرگذار است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

فوق تخصص غدد، رشد و متابولیسم با اشاره به اینکه بیماری های تیروئید یک مشکل سلامتی جهانی است که می تواند به طور قابل توجهی بر روی سلامتی، به ویژه در بارداری و کودکی تأثیر بگذارد، بیان کرد: یکی از بیماری های شایع تیرویید، کم کاری تیرویید است که در آن غده تیروئید به اندازه کافی هورمون تولید نمی کند.

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل تصریح کرد: کم کاری تیروئید ممکن است در مراحل اولیه علائم قابل توجهی ایجاد نکند اما با گذشت زمان، این بیماری درمان نشده می تواند باعث تعدادی از مشکلات سلامتی مانند چاقی ، درد مفاصل ، ناباروری و بیماری های قلبی شود.

معززی ادامه داد: علائم و نشانه های کم کاری تیروئید بسته به شدت کمبود هورمون متفاوت است و در ابتدا شاید علائم کم کاری تیروئید مانند خستگی و افزایش وزن را مشاهده کنید.

فوق تخصص غدد، رشد و متابولیسم دانشگاه علوم پزشکی بابل افزود: خستگی، عدم تحمل سرما، یبوست، پوست خشک، افزایش وزن، صورت پف کرده، گرفتگی صدا، ضعف عضلانی، افزایش سطح کلسترول خون، درد و سفتی عضلات، درد یا تورم در مفاصل، دوره های قاعدگی نامنظم، کم پشتی موها، کند شدن ضربان قلب، افسردگی، حافظه ضعیف ، در برخی موارد بزرگ شدن غده تیروئید (یا گواتر) ازعلائم و نشانه های کم کاری تیروئید است.

وی گفت: شایع ترین علت کم کاری تیروئید، یک اختلال خود ایمنی است که به عنوان تیروئیدیت هاشیموتو شناخته می شود که زمانی اتفاق می افتد که سیستم ایمنی بدن شما به اشتباه به بافت سالم بدن شما حمله می کند و گاهی این روند غده تیروئید شما را درگیر می کند.

معززی با اشاره به اینکه اصلاح پرکاری تیروئید می تواند یکی از دلایل کم کاری تیروئید نیز باشد، بیان کرد: گاهی اوقات ، درمان اصلاح پرکاری تیروئید می تواند منجر به کاهش بیش از حد تولید هورمون تیروئید و در نتیجه کم کاری آن شود.

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل افزود: پرتو درمانی، جراحی تیروئید، التهاب تیرویید پس از زایمان، بیماری مادرزادی، اختلال هیپوفیزو کمبود ید از دیگر عوامل ایجاد تیروئید کم کاری هستند.

وی اظهارکرد: بانوان بالای ۶۰ سال، افراد دارای سابقه خانوادگی بیماری تیروئید، افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ ، بیماری سلیاک یا روماتیسم مفصلی، خانم های باردار در معرض ابتلا به بیماری کم کاری تیرویید هستند.

معززی با بیان این نکته که تشخیص کم کاری تیروئید براساس علائم و نتایج آزمایشات خون مشخص می شود، ادامه داد: درمان استاندارد کم کاری تیروئید شامل استفاده روزانه از هورمون تیروئید به نام قرص لووتیروکسین است، این داروی خوراکی سطح کافی هورمون را تامین می کند ، علائم و نشانه های کم کاری تیروئید را معکوس می کند.

فوق تخصص غدد، رشد و متابولیسم دانشگاه علوم پزشکی بابل افزود: لووتیروکسین بهتر است هر روز در یک زمان تقربیا ثابت با معده خالی مصرف شود و در حالت ایده آل، این هورمون صبح ناشتا یک ساعت پیش از صبحانه ، میل شود .

وی بیان کرد: اگرمکمل های آهن یا مولتی ویتامین های حاوی آهن ، هیدروکسید آلومینیوم ، مکمل های کلسیم مصرف یا داروهای دیگری مصرف می کنید ، به پزشک خود اطلاع دهید چون داروهای مذکور در جذب لووتیروکسین اخلال ایجاد می کنند و نباید همزمان با لووتیروکسین مصرف شوند.

 

منبع: پارس نیوز

کلیدواژه: افزایش وزن افسردگی کم کاری تیروئید افسردگی ضربان قلب افزایش وزن کم کاری تیروئید دانشگاه علوم پزشکی بابل کم کاری تیروئید

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارس نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۳۳۵۸۴۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تراشه‌های مغزی به‌زودی از رده خارج می‌شوند/ چه بلایی بر سر بیماران می‌آید؟

خبرگزاری علم و فناوری آنا؛ این روزها، فناوری عصبی قابل کاشت به طور چشم‌گیری پیشرفت کرده است و برای برخی از افراد مبتلا به اختلالات عصبی، بازگشت به زندگی عادی را فراهم می‌کند. اما با توجه به پیشرفت سریع این فناوری، وقتی این دستگاه‌های عصبی قابل کاشت منسوخ شوند یا تولید کننده آنها ورشکسته شود، چه اتفاقی می‌افتد؟

پیشرفت‌های عظیم در فناوری پزشکی منجر به توسعه دستگاه‌های عصبی قابل کاشت مانند محرک‌های عمقی مغز، عصب واگال و محرک‌های نخاعی شده است. نورالینک ایلان ماسک، رابط مغز-کامپیوتر بی‌سیم (BCI)، یکی از شناخته شده‌ترین دستگاه‌ها است. البته اخیراً چین نیز ازایمپلنت مغز-کامپیوتر بی‌سیم  خود رونمایی کرده است که نشان‌دهنده سریع‌تر شدن پیشرفت‌های علمی در حوزه نوروتکنولوژی است.

دستگاه‌های عصب‌شناسی کارآمدی که درون بدن کاربران کاشته می‌شوند، کیفیت زندگی افراد مبتلا به اختلالات عصبی را بهبود بخشیده‌اند. اما با توجه به سرعت پیشرفتی که در حال حاضر شاهد آن هستیم، چه اتفاقی می‌افتد وقتی که فناوری عصبی کاشته شده به سرعت منسوخ می‌شوند؟ یا وقتی که تولید کننده آنها دیگر پشتیبانی فنی ارائه نمی‌دهد (مانند ویندوز که پشتیبانی از نسخه‌های قدیمی‌تر سیستم‌عامل خود را لغو کرده است)؟ آیا این دستگاه‌ها قابل جدا کردن هستند؟ و اگر بله، چه کسی باید هزینه خارج کردن را پرداخت کند؟

حالا باید به این سوال پاسخ داد: آیا باید تدابیری برای پوشش این وضعیت‌ها وجود داشته باشد؟ برخی معتقدند که بله، باید وجود داشته باشد. در مطالعه‌ای که توسط محققان مؤسسه بیماری‌های عصبی نورمن فیکسل در فلوریدا، ایالات متحده انجام شد، یک تعریف رسمی از «رها کردن دستگاه‌های عصبی کاشته‌شده» ارائه کرد که به گفته آنها، برای توسعه دستورالعمل‌ها، سیاست‌ها و قوانین مرتبط با آن مهم است.

نوروتکنولوژی؛ بخشی از یک آزمایش بالینی است

در سال ۲۰۲۰، مجله «نیچر مدیسنس» داستان ریتا لگت زن استرالیایی را گزارش داد که یک دستگاه کارآزمایی برای درمان صرع در مغزش کاشته شده بود. این دستگاه به عنوان بخشی از یک آزمایش بالینی در مغز لگت قرار داده شد و برای او به خوبی کار می‌کرد به طوری که گلت دیگر تشنج نمی‌کرد. با این حال، در نیمه‌ی راه آزمایش، شرکت نورال‌ویستا که دستگاه را تولید کرده بود، به دلیل نگرانی سرمایه‌گذاران درباره ارائه حمایت مالی به چنین فناوری تهاجمی، تعطیل شد.

با تعطیل شدن این شرکت، دیگر هیچ وسیله‌ای برای نظارت بر دستگاه وجود نداشت. به طور کاملاً واقعی، دستگاه در سر لگت مرده بود! (البته نه کاملاً، باتری باید سه سال دوام می‌آورد) و تنها گزینه‌اش این بود که دستگاه را از مغزش خارج کند.

به گفته فردریک گیلبرت، دانشیار دانشگاه تاسمانی که در زمینه اخلاق نوروتکنولوژی تخصص دارد جدا کردن یک دستگاه معادل قطع درمان است. گیلبرت می‌گوید کهاین دستگاه‌ها می‌توانند به شدت هویت بیمار را تحت تأثیر قرار دهند. ناراحتی ناشی از جدا کردن دستگاه ممکن است به طور مستقیم با کارآیی تکنولوژی مرتبط باشد.

نویسندگان مطالعه فعلی نظریه‌ای را تشکیل دادند که براساس آن، شکست کارآزمایی بالینی عمدتاً خارج کردن دستگاه‌های فناوری عصبی نیست، بلکه شکست می‌تواند ناشی از نگرانی‌های ایمنی یا اثر درمانی باشد. با این حال، آنها گفتند که برای افرادی که آزمایش بالینی را انجام می‌دهند، ضروری است که سه معیار را برآورده کنند. اولاً، شرکت‌کنندگان مطالعه باید در مورد احتمال قطع آزمایش مطلع شوند و مشخص شود که آنها به بخش‌های درمان یا کنترل مطالعه تعلق دارند. دوماً، شرکت‌کنندگان باید در صورت لغو آزمایش مطلع شوند. سوماً، باید منابعی برای درمان‌های دیگری که به استاندارد‌های پذیرفته‌شده مراقبت می‌پردازند، به شرکت‌کنندگان ارائه شود.

البته، علاوه بر مسئله لغو زودهنگام آزمایش‌ها، مسئله دیگری نیز وجود دارد که وقتی یک کارآزمایی به نتیجه طبیعی خود می‌رسد، چه اتفاقی برای ایمپلنت مغزی می‌افتد. در آن شرایط، معمولا حذف دستگاه به شرکت کنندگان ارائه می‌شود. درحالی که هیچ دستورالعمل روشن و فعلی در مورد ماندن یا برداشتن ایمپلنت وجود ندارد.

خطرات برداشتن تراشه‌های مغزی

همانطور که قبلاً ذکر شد، یک دستگاه نوروتکنیک که امروزه به عنوان پیشرفته‌ترین در نظر گرفته می‌شود، ممکن است فردا پیشرفته نباشد. این دستگاه‌ها دارای تاریخ انقضای داخلی هستند و بدون تعمیر و نگهداری مداوم، کارایی خود را از دست می‌دهند.

در تابستان ۲۰۲۰، ایلان ماسک به‌روزرسانی پیشرفت‌های مربوط به کاشت نورالینک را به اشتراک گذاشت. او گفت: در اصل، بخشی از جمجمه به اندازه یک سکه برداشته می‌شود و الکترود‌ها وارد می‌شود، سپس قسمتی از جمجمه را که برداشته شده بود جایگزین می‌کنند. پس از آن ما را با چسب فوق العاده می‌بندیم، به این ترتیب بسیاری از زخم‌ها بسته می‌شوند و و بعد از آن فرد می‌تواند به راحتی پیاده‌روی کند. این خیلی جالب است.

اما نکته جالب‌تر بخشی از ارائه بود که مربوط به خوک دوروتی بود که قبلاً یک تراشه نورالینک داشت. ماسک گفت که برداشتن ایمپلنت دوروتی برگشت پذیری دستگاه را نشان می‌دهد. ماسک می‌گوید: آنچه دوروتی نشان می‌دهد این است که می‌توانید نورالینک را قرار دهید، آن را حذف کنید و شاد، سالم و غیرقابل تشخیص از یک خوک معمولی باشید.

این تمام چیزی است که ماسک برای حذف دستگاه ارائه کرده و هیچ چیز در مورد خطرات آن نگفته است.

یافتن نظر متخصص در مورد اینکه آیا برداشتن نورالینک یا یک ایمپلنت مغزی دیگر به مغز آسیب می‌رساند یا خیر، دشوار است. اما، اگر کاشت دستگاهی مانند نورالینک خطر آسیب رساندن به بافت مغز را به همراه دارد، منطقی است فرض کنیم که هنگام برداشتن آن نیز این خطر وجود دارد.

انتهای پیام/